มิตรดี สหายดี สังคมสิ่งแวดล้อมดี เป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของการพ้นทุกข์ 

กัลยาณมิตตบุคคล  บุคคลผู้มีมิตรดี  เป็นไฉน ?
         ความเป็นผู้มีมิตรดี   ในข้อนั้น   เป็นไฉน ?   บุคคลเหล่าใดมีศรัทธา
มีศีล  เป็นพหูสูต   มีการบริจาค   มีปัญญา   การเสวนะ   การซ่องเสพ   การคบ
การคบหา   การคบหาพร้อม  การภักดี    การภักดีด้วย  ความเป็นผู้คบหาสมาคม
บุคคลเหล่านั้น  นี้เรียกว่า  ความเป็นผู้มีมิตรดี.  บุคคลผู้ประกอบแล้วด้วยความ
เป็นผู้มีมิตรดี  นี้ชื่อว่า  เป็นผู้มีมิตรดี.(พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๗๙)
        "ดูกรอานนท์ ข้อว่า ความเป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี เป็นพรหมจรรย์ทั้งสิ้นทีเดียวนั้นพึงทราบโดยปริยายแม้นี้ ด้วยว่าเหล่าสัตว์ผู้มีชาติเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจากชาติ ผู้มีชราเป็นธรรมดาย่อมพ้นไปจากชรา ผู้มีมรณะเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจากมรณะ ผู้มี โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาสเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจากโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เพราะอาศัยเราผู้เป็นกัลยาณมิตรดูกรอานนท์ ข้อว่า ความเป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี เป็นพรหมจรรย์ทั้งสิ้นทีเดียวนั้นพึงทราบโดยปริยายนี้แล"(พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๙ ซึ่งอยู่ในส่วนของสุตตันตปิฎก โดยเฉพาะในบทสนทนาระหว่างพระอานนท์และพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระองค์ตรัสว่า ความเป็นกัลยาณมิตรนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้ผู้ปฏิบัติธรรมเจริญในอริยมรรคประกอบด้วยองค์ 8)

          การได้คบกัลยาณมิตร เปรียบเหมือนบุพนิมิตแห่งการเกิดขึ้นของคุณธรรมภายใน จะเป็นหนทางนำไปสู่การได้ประสบความสำเร็จอันสูงสุดในชีวิตทั้งทางโลก และทางธรรม คือพ้นทุกข์ทางใจ ทางโลกก็ประสบความสำเร็จในการครองเรือน บุคคลใดมีกัลยาณมิตร ชื่อว่าเป็นผู้มีบุญที่สั่งสมไว้ดีแล้ว ควรคบบุคคลเช่นนั้น เพราะเป็นบุคคลที่หาได้ยากในโลก พระพุทธองค์จึงทรงสรรเสริญความเป็นผู้มีกัลยาณมิตร ความสำคัญของการมีมิตรดีในชีวิตและการปฏิบัติธรรม ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการนำไปสู่การพ้นทุกข์และการบรรลุธรรมในที่สุด.